Felicjanów

Impulsem do budowy kościoła w Felicjanowie był pożar starego domu modlitwy w 1909 roku. Leciwy budynek wzniesiono na początku XIX wieku; oprócz nabożeństw prowadzono w nim również lekcje. Po pożarze, przez blisko trzy lata nabożeństwa odbywały się w prywatnym mieszkaniu ówczesnego kantora, Gustawa Sonnenberga. 7 sierpnia 1912 roku zapadła decyzja o budowie kaplicy. Plac pod budynek przekazał jeden z gospodarzy, Samuel Zimmer. Wszystkie prace wykonywano społecznie przez członków wspólnoty, a nadzór pełnił kantor Sonnenberg. Do budowy przystąpiono bez planu i urzędowych pozwoleń. Ponieważ budynek był dość okazały (mówmy raczej o małym kościele niż kaplicy), jego budowa nie umknęła uwadze rosyjskiej policji. Prace doprowadzono do końca tylko dzięki wstawiennictwu brzezińskiego pastora, Leopolda Wojaka. Na Boże Narodzenie 1912 roku kościół był już gotowy, jednak uroczystego poświęcenia dokonano dopiero szesnaście lat później, 10 listopada 1928 roku. Na tak znaczne opóźnienie wpływ miały wydarzenia I wojny światowej, nieścisłości w dokumentach związanych z przekazaniem działki pod budowę, oraz konieczność przeprowadzenia remontu.

Budynek był niewielki, ale gustowny. Wzniesiono go z nieotynkowanej cegły, na planie prostokąta i przykryto dwuspadowym dachem. Mimo ograniczonych środków budowniczowie zadbali o skromne ornamenty, szczególnie na frontowej ścianie: jej środkowa oś i naroża zwieńczone są czworokątnymi wieżyczkami. Na ścianach bocznych umieszczono po trzy półkoliście zwieńczone okna. Niewiele można powiedzieć o wyposażeniu świątyni. Wiadomo, że fisharmonia była darem łodzianina Karla Weske.

Współcześnie, po kościółku nie został żaden ślad; w miejscu jakie wskazuje przedwojenna mapa, stoją dziś domy. Rozbiórki budynku dokonano w latach 60-tych XX wieku. [2018–20]