Wilhelm Fryderyk Zachert

Jego kariera przemysłowa trwała aż 60 lat. Był tytanem pracy, wytrwałym i obdarzonym niespożytą energią. Przyczynił się do rozwoju dwóch miast – Zgierza i Supraśla. Swoimi firmami kierował osobiście aż do ostatnich dni życia.

Wilhelm Fryderyk Zachert urodził się w 1799 roku w Międzyrzeczu. W 1816 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie odbył praktykę kupiecką u swojego wuja, Jana Fryderyka. Kilka lat później, wuj namówił go do przeprowadzki do Zgierza i rozpoczęciu pracy w jego przedsiębiorstwie. Początkowo Wilhelm działał jako kupiec – skupywał wełnę i zlecał produkcję drobnym tkaczom. Działał na terenie Zgierza, Aleksandrowa, Konstantynowa, Łodzi, Ozorkowa i Skierniewic. Wkrótce przyjął propozycję budowy własnej manufaktury sukiennej. W 1826 roku uzyskał od rządu pięć placów i uruchomił pierwszą tkalnię sukna. Z biegiem lat rozbudowywał swoje przedsiębiorstwo i zwiększał zatrudnienie. W 1837 roku jako pierwszy w Zgierzu i jeden z pierwszych w okręgu, zainstalował w swojej fabryce maszynę parową.

Szybko stał się osobą bardzo popularną. Był przewodniczącym rady miejskiej; sprawował też funkcję marszałka sejmiku powiatu zgierskiego. W 1829 roku został radcą w Izbie Handlowej i Rękodzielniczej Województwa Mazowieckiego. Otrzymał kilka carskich odznaczeń – m.in. Order św. Stanisława, św. Włodzimierza i św. Anny.

Po powstaniu listopadowym, jak każdy sukiennik, Zachert znalazł się w trudnej sytuacji. Aby ominąć wysoką barierę celną nałożoną na wwożone do Rosji sukno, postanowił przenieść część produkcji poza granice Królestwa Polskiego. Wybór padł na leżące bezpośrednio w Rosji, podlaskie miasteczko Supraśl (tamtejszy folwark otrzymał od rosyjskiego rządu w bezterminową dzierżawę). Uruchomiona w 1834 roku manufaktura zmieniła oblicze dotąd niewielkiej miejscowości. Projektując układ przestrzenny organizowanej tam osady sukienniczej skorzystano z wzorców zgierskich. Zachert sprowadził do Supraśla około 200 swoich dawnych pracowników wraz z rodzinami. Tam też wywiózł część zgierskich maszyn starego typu, i w ich miejsce sprowadził nowe. Za zasługi jakie włożył w rozwój przemysłu, w 1840 roku otrzymał tytuł szlachecki (herb Runicki). Trzydzieści lat później nadano mu tytuł barona imperium.

Zachert odnosił również sukcesy na wystawach przemysłowych. Pierwszym z nich był złoty medal otrzymany w Warszawie już w 1828 roku. Wiadomo, że w 1876 roku zaproszony został na światową wystawę przemysłową do Filadelfii, co świadczyło o doskonałej jakości jego wyrobów. Jednak nie jest pewne, czy Zachert otrzymał pozwolenie na wyjazd i rzeczywiście zaprezentował swoje sukno za oceanem.

Zmarł w 1885 w Berlinie, w czasie jednej z licznych podróży służbowych. Cały majątek przekazał swojej żonie Józefinie (młodszej o 46 lat kuzynce, którą poślubił wyłącznie w celu przekazania spadku). Oprócz majątku w Supraślu (w 1866 roku zakupionego na własność), należały do niego nieruchomości w Zgierzu oraz folwarki i wsie w okolicach miasta (Zegrzany, Zegrzanki, Krzywie, Rudunki i Stępowizna). Pochowany został na cmentarzu w Supraślu. [2016]