tu jesteś:  Osadnicy Miejsca Cmentarze

Nieczynny cmentarz ewangelicko-augsburski

Drzewociny

Cmentarz w Drzewocinach znajduje się w lesie w zachodniej części wsi, w sąsiedztwie ośrodka wypoczynkowego łódzkiego Caritasu. Obiekt zajmuje dość duży obszar ogrodzony współczesnym drewnianym płotem wspartym na betonowych słupkach. Wejście na cmentarz prowadzi przez odrestaurowaną bramę z szeroką, kamienną belką z fragmentem Apokalipsy św. Jana: Selig sind die Toten, die in dem Herrn sterben („Błogosławieni którzy umierają w Panu”).

Na terenie cmentarza znajduje się co najmniej kilkanaście pozostałości po nagrobkach – zarośniętych ram grobowych, fragmentów pomników i mogił ziemnych. Nie zachowały się płyty z czytelnymi inskrypcjami. Współczesnym elementem na cmentarzu jest ustawiony na wprost bramy drewniany, zadaszony krzyż z figurą ukrzyżowanego Chrystusa.

Początki cmentarza sięgają prawdopodobnie lat 30-tych XIX wieku; wówczas założono kolonię i sprowadzono osadników. Aż do 1928 roku wieś nosiła nazwę Erywangród. Jak pisał Maksymilian Baruch, jej nazwa uderzała brzmieniem nietylko obcem, lecz wprost przykrem dla ucha polskiego. I nic dziwnego – miała bowiem upamiętniać zasługi Iwana Paskiewicza, znienawidzonego przez Polaków rosyjskiego namiestnika. Zanim stłumił powstanie listopadowe, wsławił się podczas wojny rosyjsko-perskiej, w 1828 roku zdobywając m.in. Erywań (dzisiaj stolica Armenii). W nagrodę za zasługi otrzymał dziedziczny tytuł „hrabiego erywańskiego”. [2011]

Maksymilian Baruch, Pabianice, Rzgów i wsie okoliczne, Warszawa 1930

Travelers' Map is loading...
If you see this after your page is loaded completely, leafletJS files are missing.
Zobacz inne Cmentarze
Tagi