Okazały budynek zna­j­du­jący się przy ulicy Długiej 33 wznie­siony został w lat­ach 20-tych XIX wieku. Należał do Johanna Lebelta, znanego w okolicach przedsiębiorcy budowlanego. Jego firma wykonała m.in. kościoły ewangelickie w Aleksandrowie i Zgierzu. W lat­ach 20-tych był to jeden z najbardziej okaza­łych domów w mieście (zdomi­nowanym przez parterową, drew­ni­aną zabu­dowę). Murowany, piętrowy, ulokowany na rogu reprezen­ta­cyjnej ulicy musiał robić spore wraże­nie. Można powiedzieć, że był swego rodzaju wizytówką budowniczego.

Budynek wznie­siono na planie pros­tokąta, nadano mu cechy klasy­cysty­czne i przykryto dwus­pad­owym dachem z naczółkami. Parter wyróż­nia się poziomym boniowaniem elewacji. W półkolistych wnękach nad pros­tokąt­nymi oknami umieszc­zono detale mające formę kobiecych głów. Na narożach budynku umieszc­zono pseudo­ryza­l­ity. Od strony ulicy Naru­tow­icza, w masy­wnym murze przykry­tym dachówką zna­j­duje się wejś­cie na dziedziniec. Elewacja muru ozdo­biona jest poziomymi boni­ami i półkolistymi niszami.

W 1870 roku zgier­ska parafia ewangelicko-augsburska zakupiła tę nieru­chomość, pod­dała remon­tom i dos­tosowała do potrzeb szkoły parafi­al­nej. Jej kierown­ikiem, przez okres 30 lat, był Theodor Paschke. W okre­sie I wojny świa­towej w budynku zor­ga­ni­zowano szpi­tal wojenny. W listopadzie 1917 roku w budynku uru­chomiono progim­nazjum niemieckie; nauczali w nim m.in. zgier­scy pas­torzy: Karol Serini i Alek­sander Falz­mann. Dyrek­torem był dr Emil Kotz­ian. Jednak z powodów finan­sowych, progim­nazjum zamknięto w roku 1928. W roku 1939 w murach szkol­nych dzi­ałała jedna z ośmiu ist­nieją­cych wów­czas w Zgierzu, szkoła 7-klasowa. Po II wojnie świa­towej w budynku zor­ga­ni­zowano szkołę państ­wową; dzi­ałały tu m.in. szkoła pod­sta­wowa i muzy­czna.

Obecnie gmach jest siedzibą wielu firm i instytucji: kancelarii adwokackich, notarialnych czy Ośrodka Kształcenia Zawodowego. [2017]