Współtwórca i właściciel przędzalni wełny i bawełny w Ozorkowie
Friedrich Mathias Schlösser
* 1781 – † 13 X 1848
Grafika pochodzi z maszynopisu Stefana Rosiaka Towarzystwo Schlösserowskiej przędzalni bawełny i tkalni w Ozorkowie
Możemy dziś snuć domysły jak potoczyłaby się historia Ozorkowa, gdyby nie osiedlił się w nim ów przedsiębiorczy nadreńczyk. Jego zakład był niegdyś jednym z dwóch największych w kraju. Czy w innym miejscu też osiągnąłby taki sukces?
Friedrich Mathias Schlösser urodził się w Akwizgranie w 1781 roku. Po zdobyciu średniego wykształcenia, poszedł w ślady rodziców i otworzył w mieście niewielki warsztat sukienniczy. Jednak jego ambicje nie pozwoliły mu pozostać tylko drobnym nadreńskim rzemieślnikiem. Prawdopodobnie już w 1815 roku Friedrich zainteresował się możliwościami uruchomienia dużego zakładu sukienniczego w Królestwie Polskim. Takich jak on – przedsiębiorców gotowych osiedlić się na ziemiach polskich – poszukiwał Ignacy Starzyński, właściciel nowopowstałej osady tkackiej w Ozorkowie. Ponieważ dziedzic nie był zadowolony z jakości sukna produkowanego przez dotychczas osiadłych w jego włościach tkaczy, gotów był na duże ustępstwa w stosunku do fabrykantów „z prawdziwego zdarzenia”.
W 1821 roku Friedrich Mathias wraz ze swoim bratem Heinrichem przybyli do Ozorkowa. Spisana między nimi a Starzyńskim umowa była bardzo korzystna (m. in. zobowiązywała dziedzica do budowy murowanej przędzalni oraz zwrotu kosztów inwestycji w przypadku jej niepowodzenia). Sprzyjał im również rząd Królestwa Polskiego – sprowadzone przez nich z Anglii i Holandii nowoczesne maszyny przędzalnicze i postrzygarskie nie zostały oclone.
Z biegiem lat, Schlösser rozbudowywał swoje przedsiębiorstwo, monopolizując rynek w Ozorkowie i uzależniając od siebie drobnych tkaczy. Już w 1824 roku nabył działkę położoną w pobliżu zakładów, a w 1828 roku dzierżawioną przędzalnię wraz z młynem wykupił na własność. W 1830 roku zajął drugi młyn i folusz znajdujące się przy sąsiednim stawie. Po 1845 roku w jego ręce przeszedł zakład doprowadzonego do bankructwa Gottlieba Lausego. Zajmując dostęp do całej siły wodnej Bzury, praktycznie uniemożliwił działalność jakiejkolwiek konkurencji. W 1834 roku, pod względem wielkości, fabryka Friedricha Schlössera zajmowała po łódzkiej fabryce Ludwika Geyera drugie miejsce w Królestwie Polskim.
W 1825 roku Fryderyk Schlösser ożenił się z Henriettą Wilhelminą Werner, siostrą dobrze znanego w Ozorkowie Christiana Wilhelma, właściciela świetnie prosperującej farbiarni. Schlösser doczekał się trzech córek – Emilii, Fryderyki i Matyldy oraz dwóch synów – Henryka Wilhelma i Karola Ernesta.
Brał udział w wielu wystawach przemysłowych. Na wystawie krajowej w 1838 roku odznaczony został złotym medalem II klasy a jego przędza zyskała wyróżnienie. W 1845 roku otworzył dla swoich robotników jedną z pierwszych w kraju kas chorych, zorganizował szkołę niedzielną dla dzieci i założył publiczny park.
Friedrich Schlösser zmarł na cholerę 13 października 1848 roku. Pochowany został na cmentarzu ewangelickim w Ozorkowie. [2015]
Zbigniew Pustuła, Friedrich Mathias Schlösser [w:] Henryk Markiewicz (red), Polski Słownik Biograficzny, Tom XXXV, Warszawa-Kraków 1994
Tomasz Rakowski, Monografia miasta Ozorkowa w latach 1807–1866 (Praca dyplomowa), Uniwersytet Łódzki
Krzyszof Paweł Woźniak, Schlösserowie byli pierwsi [w:] Ziemia Łódzka, nr 6/2013