Samuel Wegner

Niewiele wiadomo o jego życiu. Zanim w 1811 roku sprowadził się do Ozorkowa, mieszkał w Królewcu. O tym, że jest wysok­iej klasy far­biarzem tkanin, dziedzic Starzyński dowiedział się praw­dopodob­nie od przybyłych do jego osady suki­en­ników.

Weg­ner urodził się w 1770 roku. Miał 41 lat, kiedy – zachę­cony licznymi przy­wile­jami – sprowadził się do nowopow­stałej osady suki­en­niczej w Ozorkowie. Z uwagi na kontrakt na produkcję mundurów dla armii Królestwa Polskiego, obecność w osadzie rzemieślnika zdolnego farbować tkaniny stała się koniecznością. Ignacy Starzyński przyz­nał mu monopol na far­bowanie tkanin, 5-letnie zwol­nie­nie z czyn­szu, oraz ulgi w świad­czeni­ach na rzecz dworu. Zobow­iązał się również do wybu­dowa­nia domu dla Weg­n­era i jego rodziny, budynku far­biarni oraz innych zabu­dowań gospo­dar­czych. Na własny koszt przewiózł też z odległego Królewca cały jego dobytek.

Początkowo Weg­nerowi wiodło się bardzo dobrze; był jed­nym z najbardziej znanych i szanowanych osób w Ozorkowie. O jego wysokim sta­tusie świad­czył fakt, iż stał się członkiem pier­wszej Rady Muni­cy­pal­nej, a dom który zamieszki­wał, w owym cza­sie był najbardziej okaza­łym budynkiem w mieś­cie. Niestety, około 1820 roku jego far­biar­nia uległa pożarowi. Praw­dopodob­nie na skutek zatargów z dziedz­icem Starzyńskim, Weg­ner wraz z dwoma suki­en­nikami opuś­cił Ozorków i przeniósł się do nowo założonej osady suki­en­niczej w Kon­stan­tynowie. Był syg­natar­iuszem pier­wszej umowy z Mikoła­jem Krzy­wiec Okołow­iczem, która zobow­iązała go do sprowadzenia do osady 150 rodzin suki­en­niczych. Jed­nak już po kilku lat­ach, zapewne z uwagi na niepowodzenia w intere­sach, Weg­ner opuś­cił Kon­stan­tynów i wró­cił do Ozorkowa. Niestety, na miejscu dzi­ałał już nowy far­biarz – Wil­helm Werner, wkrótce jeden z najzamożniejszych i najbardziej wpły­wowych przedsiębiorców w mieś­cie. Weg­ner wytoczył mu pro­ces, powołu­jąc się na przyz­nany mu przed laty monopol na far­bowanie tkanin, jed­nak prze­grał go (monopol obow­iązy­wał na tere­nie Ozorkowa, a Werner osiedlił się na leżą­cym wów­czas poza grani­cami miasta Strze­blewie). Wkrótce Weg­nerowi udało się odbu­dować spalony zakład, w którym oprócz far­bowa­nia, stosował również nowoczesną metodę drukowa­nia tkanin, jed­nak nigdy już nie osiągnął więk­szego sukcesu.

Samuel Weg­ner zmarł 7 kwiet­nia 1832 roku. Pochowany został na ozorkowskim cmen­tarzu ewangelicko-augsburskim. Jego grób nie zachował się do naszych cza­sów. [2015]