Klemens Zakrzewski

Jako jeden z pierwszych właścicieli ziemskich późniejszego „okręgu łódzkiego” zorganizował w Poddębicach osadę sukienniczą. To dzięki jego staraniom, upadłe, podobne do wsi miasteczko ponownie zaczęto nazywać miastem.

Kle­mens Zakrzewski herbu Wys­so­gota urodził się 5 grud­nia 1779 roku. Był synem cześnika gnieźnieńskiego Fran­ciszka Ksaw­erego Zakrzewskiego i Anny Sza­ni­awskiej. W 1797 roku, po śmierci swo­jego ojca wszedł w posi­adanie dóbr pod­dębic­kich wraz z kluczami Janów i Żarów. Dobra te, za sprawą Fran­ciszka Ksaw­erego zna­j­dowały się w rękach rodziny Zakrzews­kich od 1787 roku.

Kle­mens Zakrzewski stanął przez koniecznoś­cią podźwig­nię­cia Pod­dębic z upadku, w jakim znalazły się pod koniec XVIII wieku. Po II rozbiorze Pol­ski miasto zaczęto nawet zal­iczać w poczet wsi. Od 1820 roku nowy właś­ci­ciel rozpoczął stara­nia u władz Królestwa Pol­skiego o przyz­nanie Pod­dębi­com praw miasta pry­wat­nego, co udało się już dwa lata później. Jed­nocześnie zaczął wspierać napływ osad­ników z kra­jów niemiec­kich wyk­wal­i­fikowanych w pro­dukcji sukna. W 1819 roku wyz­nac­zono kolonię rzemieśl­niczą dla osied­la­ją­cych się tu suki­en­ników. Już w dwa lata później prezes Komisji Wojew­ództwa Mazowieck­iego napisał w jed­nym ze swoich raportów, że wiele nadto suki­en­ników świeżo z zagranicy przy­byłych osi­adło.

Zakrzewski na rozwój suki­en­nictwa w Pod­dębi­cach zaciągnął w Towarzys­t­wie Kredy­towym Ziem­skim poży­czki, których łączna wartość wyniosła ponad 124 tysiące zło­tych. Dzięki jego staran­iom pod koniec lat 20 XIX wieku w Pod­dębi­cach ist­ni­ało ponad 60 warsz­tatów.

Kle­mens Zakrzewski miał pię­cioro dzieci: Antoniego, Józefa, Alfonsa Izy­dora, Salomeę i Emilię. W 1836 roku przekazał dobra pod­dębickie Alfon­sowi Izy­dorowi, a sam przeszedł na tzw. dzi­ad­kow­iznę. Niestety, ulu­biony syn przed­w­cześnie zmarł w 1843 roku, w wieku zaled­wie 33 lat. Kle­mens zmarł dwa lata później, 5 listopada 1845 roku we wsi Niewiesz. [2014]