Radogoszcz

Starania o budowę kościoła w Radogoszczu związane były ze wzrostem liczby ludności w osadzie. Plac pod świątynię zakupiono w 1920 roku. Jeszcze przed rozpoczęciem prac, w 1932 roku radogoscy ewangelicy odłączyli się od parafii zgierskiej i utworzyli własną, pod wezwaniem św. Michała.

Budowę koś­cioła rozpoczęto w 1934 roku, przy ulicy Czereśniowej. Pra­cami kierował łódzki budown­iczy Juliusz Seifert. Budowa była w całości finan­sowana przez składki parafian i nie szła szy­bko; po czterech lat­ach stały tylko surowe mury przykryte częś­ciowo dachem. Koś­ciół miał 27 metrów dłu­gości i 15,5 metra sze­rokości. Wnętrze miało być pozbaw­ione filarów i pod­pór, a empory przez­nac­zone tylko dla organ­istów i chóru. Pod amboną planowano urządzić salę parafi­alną przez­nac­zoną m.in. na godziny bib­li­jne i naukę kon­fir­ma­cyjną. Choć wybuch II wojny świa­towej uniemożli­wił dokończe­nie świą­tyni, wciąż trwały prace wykończeniowe.

Projekt kościoła ewangelickiego w Radogoszczu. Źródło: Volksfreund Kalender 1933

Po II wojnie świa­towej nieukońc­zony koś­ciół, razem z budynkami parafi­al­nymi i 4 morgami gruntu prze­jęty został przez Zakon Karmelitów Bosych. Choć wyrok­iem sądowym w 1958 roku parafia zgier­ska odzyskała prawo włas­ności do tej nieru­chomości, w roku 1960 całą dzi­ałkę sprzedano Zakonowi. Koś­ciół został wykońc­zony i do dziś służy kato­likom.

Przytoczmy tekst ze strony internetowej parafii Opieki Świętego Józefa: „W latach 1966–1969 zainicjowano nowoczesny wystrój wnętrza kościoła. To pierwsza na terenie Łodzi świątynia przebudowana według wskazań i dyrektyw Soboru Watykańskiego II według projektu salezjanina, ks. Tadeusza Furdyny, nawiązująca swym stylem mozaikowym do wczesnochrześcijańskich bazylik rzymskich. W absydzie prezbiterium, w jej centralnej części, znajduje się postać przedstawiająca św. Józefa, który trzyma – ofiarowuje przychodzącym – na rękach Dzieciątko Jezus, w bocznych częściach mozaiki spotykamy postaci: św. Teresy od Jezusa – matki reformowanego Karmelu – szesnastowiecznej mistyczki, dzięki której kult św. Józefa rozpoczął swój renesans w zakonie karmelitańskim i w Kościele powszechnym; św. Rafała od św. Józefa (Kalinowskiego) odnowiciela Zakonu Karmelitów Bosych w Polsce na przełomie XIX i XX wieku i bł. Jana Pawła II siedzącego na papieskim tronie i trzymającego w rękach Adhortację apostolską „Redemptoris Custos”, która w swej treści przedstawia postać, posłannictwo i duchowość św. Józefa. Na uwagę zasługują również witraże, które są przestawieniem Historii Zbawienia. W latach 1999–2002 zbudowano dwa boczne ołtarze: Miłosierdzia Bożego i Matki Bożej z Góry Karmel (Szkaplerznej) z przepiękną i wierną kopią cudownej figury znajdującej się na Górze Karmel w Palestynie. Figura została poświęcona przez papieża Piusa XII w Watykanie. W kruchcie kościoła znajdują się doczesne szczątki Sługi Bożego – kandydata na ołtarze – o. Anzelma Gądka OCD, który ostatnie lata swojego życia spędził w łódzkim klasztorze Karmelitów Bosych. W 2011 roku dokończono pierwotny projekt kościoła, podnosząc o 12. metrów wieżę świątyni i umieszczając na jej szczycie oświetlony znak Krzyża, a nad drzwiami wejściowymi umieszczono przepiękny herb Zakonu Karmelitów Bosych. Poświęcenia podwyższonej wieży i herbu Zakonu dokonał, w dniu 15 sierpnia 2011 roku – metropolita łódzki, ks. abp. Władysław Ziółek.” [2016]